maandag 15 september 2014

Die keer dat Wouter niet kon slapen en zijn moeder liet schrikken

Het souterrain herbergt een allegaartje van mama's hobby's. Daar staat haar grote verzameling boeken. Rijen met boeken in alle kleuren van de regenboog! Dikke boeken, dunne boeken. Boeken voor volwassenen en boeken voor kinderen. Dat krijg je, zegt ze, als je in een bibliotheek werkt. Dan kun je niet anders dan van boeken houden.



Ze bewaart er ook haar breiwol. Als ze even geen zin heeft om een boek te lezen, dan pakt ze haar breiwerk en gaat zitten breien op de grote zachte bank.
De wanden zijn meest gevuld met boekenkasten en knutselwerkjes van Wouter. In een hoek heeft ze haar naaitafel. Daar naait ze kleding voor zichzelf of herstelt ze de schorten van oma of vermaakt ze de broeken van papa. Ze heeft een hele berg met lappen stof.
Ook bewaart ze er speelgoed van Wouter. Speelgoed waar Wouter een beetje te groot voor is geworden, maar waar Charlotte straks mee kan spelen. Wouter mag graag een doos met oud speelgoed tevoorschijn halen en dan voelt hij zich daar écht niet te groot voor.
Achterin het souterrain is een ruimte voor de wasmachine en de droger. Er hangt een dik gordijn voor de ingang om de ruimte uit het zicht te houden.
's Avonds is Wouters mama vaak in het souterrain te vinden. Soms leest ze een boek, maar vaak doet ze de was. Ze vouwt en strijkt. Dat ziet Wouter meestal niet, want dan slaapt hij.

Vanavond kan Wouter niet slapen. Dat heeft hij soms zomaar. Dan komt de slaap niet, ook al heeft hij dan al heel lang gewacht in het donker. Hij heeft zijn slaapkamerdeur zachtjes geopend en is op de gang wezen kijken. Daar was niemand. In de keuken was oma aan het opruimen en las zijn vader de krant. Uit het souterrain hoorde hij de geluiden van zijn moeder bezig met de was.
Nu loopt hij op blote voeten de kamer in. Zijn moeder hoort hij achter het gordijn rommelen met de wasmanden. Hij hoort het deurtje van de wasmachine tegen de muur slaan. Hij weet dat ze nu de was uit de trommel haalt en het uitklopt om het op het wasrekje te hangen. In de kamer staat de grote ronde oranje wasmand, half leeg. Hij pakt zijn plastic zwaard uit de speelgoedbak en het deksel van de wasmand, die lijkt op het schild van een ridder. Wanneer hij met zijn zwaard het gordijn opzij schuift en een kreet slaakt schrikt zijn moeder zich een hoedje. Wat niet zo verwonderlijk is natuurlijk. Jij zou toch ook schrikken als je door een ridder verrast werd in je washok?



Mama probeert hem te vangen in de wasmand, maar Wouter is haar te snel af. Gelukkig wil hij wel even meehelpen met handdoeken opvouwen. Hij is tenslotte toch wakker.
Zo langzamerhand wordt Wouter moe. Hij begint in zijn ogen te wrijven.
'Zal ik je nog een verhaaltje voorlezen?' vraag mama.
Dat wil Wouter wel.
Mama pakt een boek uit de kast. 'Dan breng ik je na het lezen naar bed.'
Ben je nieuwsgierig naar het verhaal dat de mama van Wouter voorleest? Dat zal ik je vertellen. Het boek heet De Nieuwe en is geschreven door Claire Freedman. Kristina Stephenson heeft de tekeningen erbij gemaakt.
Het verhaal gaat over een muis die net nieuw in de vallei is komen wonen. Hij maakt snel vrienden, maar zij waarschuwen hem allemaal voor de wolf. Daar moet hij voor oppassen. Denk je dat Muis ook met zo'n grote, wilde, gemene, griezelige wolf vrienden kan worden?











Wanneer het verhaal uit is, brengt de mama van Wouter hem naar bed.
Welterusten Wouter!

2 opmerkingen: